Prehistorie
In 1884 werd er in Markelo een muziekvereniging opgericht met als naam “De Harmonie”. De aanleiding tot de oprichting van dit korps was nogal bizar. Volgens de overlevering is dit als volgt in z’n werk zijn gegaan: In de jaren 1870-1880 was het klootschieten in Markelo net zo populair als nu voetbal. En net zo als bij het huidige voetbal kwamen destijds bij deze vrijetijdsbesteding ook uitwassen voor. Bijvoorbeeld op de Holterweg kwamen de buurtschappen tegen elkaar uit. Het begon vreedzaam, maar in de binnenzak zat de jeneverfles. Steeds vaker ontaardde een partij klootschieten in een regelrechte veldslag. Bewoners van verschillende buurtschappen sloegen niet alleen op elkaar in, oude Markeloërs vertelden dat er zelfs enkele keren iemand werd doodgeslagen. Om aan deze wantoestanden een eind te maken, was er in Markelo een dominee (Budde) die wat meer harmonieuzere vrijetijdsbestedingen propageerde en het initiatief nam tot de oprichting van Bilderdijk en ook van de Markelose Harmonie. Deze eerste Markelose muziekvereniging werd in 1884 opgericht en heeft (met onderbrekingen) bestaan tot 1927. De belevenissen van het korps zijn in smeuïg Markelo’s dialect beschreven door H.J. Dollekamp (Jan van Hein). Uit zijn publicaties over de vroegere muziek, waarvan hij een actief lid was, blijkt dat de muzikanten van de voormalige Harmonie wel van een borreltje en een feestje hielden, doch aan repeteren een broertje dood hadden. Voorzover is na te gaan heeft de Harmonie 10 dirigenten gekend. Op concoursen wist men nooit verder te komen dan een derde prijs. In een krantenartikeltje van Maart 1927 staat het volgende te lezen:

“De muziekvereeniging “De Harmonie” heeft in haar laatstgehouden vergadering besloten de vereeniging om te zetten in een fanfarekorps. Het korps, dat thans 17 werkende leden telt, hoopt binnenkort zijn oefeningen te hervatten onder de bekwame leiding van den heer D. v.d. Brink te Lochem.”

Blijkbaar hadden de repetities een tijdlang stilgelegen. Op 26 en 27 juni 1927 vond in Markelo het School- en volksfeest plaats. De optocht werd vooraf gegaan door de muziekvereniging Apollo te Goor. Het heeft er alle schijn van dat de moeilijkheden de Markelose muzikanten boven het hoofd waren gestegen en men geen oplossing voor de problemen kon vinden. Ofwel het lage ledental, de omschakeling naar fanfare, financiële perikelen, gebrek aan ambitie of waarschijnlijk wel een combinatie van al deze factoren, waren de oorzaak van het ter ziele gaan van “De Harmonie”. De kas werd opgemaakt en het (toch nog) batig saldo van fl. 9.21 werd aan het Groene Kruis geschonken. Er van uitgaande dat dit korps in 1884 is opgericht, heeft het dus 42 jaren bestaan. De jaren 1927 tot 1934 werd er in Markelo dus geen muziek gemaakt in verenigingsverband. Gemusiceerd werd er overigens wel degelijk. Enkele foto’s van rond 1930 tonen onomstotelijk aan dat bij speciale gelegenheden de instrumenten weer uit de kast werden gehaald en er naar hartelust op los getoeterd werd. De stelling dat er 125 jaar in Markelo is gemusiceerd, waarvan 7 jaar niet in verenigingsverband, is houdbaar.

Oprichting in 1934
Op 23 november 1934 vond dan de oprichtingsvergadering van de huidige Fanfare plaats. De toenmalige secretaris J. Boksma schreef (in sierlijke krulletters) in de notulen dat tot zijn grote verbazing 35 mensen zich als lid van de vereniging lieten inschrijven waaronder een aantal oud-leden van de in 1927 opgedoekte Harmonie. Een van deze oud-leden was Jan van Hein (H.J. Dollekamp).

Toen bekend werd dat in Markelo een muziekvereniging zou worden opgericht kreeg het (voorlopige) bestuur al direct veel bezoek van muziekhandelaren die instrumenten wilden leveren. In diezelfde notulen staat te lezen dat de Fanfare er in slaagde al gauw een directeur bij de oren te komen. Dat geld, of liever het gebrek daaraan, ook toen een grote rol speelde blijkt wel uit het feit dat een van de eerste daden van de nieuwe vereniging was het werven van donateurs. Financiële perikelen lopen overigens als een rode draad door de hele fanfaregeschiedenis. Het eerste bestuur werd voor een jaar gekozen en bestond uit de heren: G.J. Dollekamp beter bekend als Jan van Willem, (voorzitter en kasteleinhouder/winkelier) K. Laske (penningmeester en schoenmaker), J. Boksma, (secretaris, beroep onbekend). Het dagelijks bestuur werd aangevuld met de heren Blankenstijn (schoenmaker) en Steen (politieagent). De eerste dirigent was de Heer A. Slot uit Lochem die de kersverse muzikanten in sneltreinvaart opleidde en reeds na enkele maanden werd voor het eerst opgetreden voor het Crisiscomité. Aan dat eerste optreden deden toen circa 20 leden mee zodat ongeveer 15 mensen toch afgehaakt hebben. Er werd bij dit allereerste concert samengewerkt met de toneelvereniging “Bilderdijk”, hetgeen, blijkens de notulen, nogal voeten in de aarde heeft gehad. Kort voor de oorlog werd voor de eerste keer aan een concours deelgenomen in Twello. De Fanfare was nogal succesvol want niet alleen werd een eerste prijs in de wacht gesleept, maar ook werd beslag gelegd op 8 (!) ereprijzen. Er was toen ook kermis in Twello. Volgens ooggetuigen zat de hele Fanfare met of zonder instrumenten (behalve korte cafépauzes) de hele tijd in de zweefmolen. De heer Slot bracht de Fanfare van de 4de naar de 2de afdeling.

Na de oorlog
Directeur Slot bleef tot 1945 en de laatste (oorlogs)jaren was hij alleen in naam nog dirigent, omdat de Duitsers beslag hadden gelegd op de instrumenten van de vereniging (in 1942). Na de oorlog herrees De Fanfare. Er werd een instrumentencomité gevormd en er kwamen nieuwe instrumenten. De eerste dirigent na de oorlog was de heer Dollekamp (Willem van Platje) die, evenals zijn voorganger de Fanfare (het korps was weer helemaal opnieuw begonnen) van de 4de naar de 2de afdeling bracht. in 1950 werd hij opgevolgd door de heer Heleenders uit Enschede. Deze “heer van stand” had z’n sporen al lang verdiend in de Hafa-wereld. Hij reisde elke maandag met de bus van Enschede naar Markelo v.v. Hij bracht de vereniging van de 4de (jawel, weer overnieuw begonnen) naar de 2de afdeling. Hij overleed in 1956 en werd opgevolgd door de heer Mensink. Onder diens leiding werd overgeschakeld naar een harmoniebezetting en hij heeft zich veel offers getroost voor het opleiden van de jeugd. Onder zijn leiding bereikte De Fanfare voor het eerst de 1ste afdeling. Mensink bleef maar kort want in 1957 werd hij opgevolgd door Herman Savelkoel uit Deventer. Hoewel een zeer goede dirigent, was hij minder bedreven in de omgang met de jeugd. Dit had tot gevolg dat in 1967 noodgedwongen weer moest worden overgeschakeld naar fanfarebezetting. Hij leidde de Fanfare gedurende 18 jaren en is tot op heden de dirigent die het langst op de bok heeft gestaan.

Boerenkapel: In de loop der jaren werden heel wat manieren bedacht om aan geld te komen. De gemeentelijke subsidie en de contributie waren bij lange na niet voldoende om een “dure” vereniging zoals een muziekvereniging nu eenmaal is te laten voortbestaan. Een van die manieren was de oprichting van de boerenkapel “De Spurrieroenders” in 1952. Haar voornaamste taak was dan ook gelden genereren voor de Fanfare d.m.v. optredens en organiseren van acties. Zo organiseerde ze in de jaren vijftig elk jaar op 2de paasdag een paasbal, waarvan de baten ten goede kwamen aan de Fanfare. De muziek op dit festijn werd door de kapel zelf verzorgd. Tien jaar later, in 1962, tijdens de feestelijkheden van het tienjarig bestaan werd de naam veranderd in “Grösmeijers”. Trompetters/majorettes: In 1972 werd een trompetterkorps opgericht, welke in 1982 werd omgezet in een majorettenpeloton. Door wijzigende omstandigheden werd deze fanfareafdeling in 2006 weer opgeheven.

Nieuwe generatie dirigenten
Na het overlijden van Dhr. Savelkoel in 1975 werd Ard Weenink de nieuwe dirigent. Ard was representatief voor een andere generatie dirigenten, ambitieus en minder verenigingsman dan voorgaande dirigenten. Dit soort fanatisme lag de meeste leden van de vereniging niet zo (het moest wel gezellig blijven) en Ard hield het dan ook niet erg lang uit in Markelo. Hij kreeg later bekendheid als lid van de band “Teach in” die in 1975 het Eurovisie songfestival wonnen. Hij werd in 1979 opgevolgd door de uit Deventer afkomstige heer Van den Berg, die zich voorstelde als een neef van wijlen onze oud dirigent H. Savelkoel. Omdat de naam Savelkoel bij de vereniging een zeer goede en vertrouwde klank had, werd geen moment getwijfeld aan ’s mans muzikale kwaliteiten en hij werd zonder antecedentenonderzoek benoemd als nieuwe dirigent van De Fanfare. Deze goedgelovigheid brak de vereniging echter wel op. Allengs dat hij langer op de bok stond groeide de twijfel aan zijn muzikale kwaliteiten. Ook werden uitspraken van hem steeds meer in twijfel getrokken. Na een grondig onderzoek door de toenmalige secretaris Ari Blankenstijn bleek dat de Fanfare zat opgescheept met een “nep”-dirigent. De man bleek een fantast en leugenaar te zijn en in november 1980 werd hij tijdens een bijeenkomst ten huize van de toenmalige penningmeester Gerrit Vedders op staande voet ontslagen. Na dit echec werd Henk Lubberdink begin 1981 de nieuwe dirigent van de Fanfare. Hoewel een goeie dirigent werd het toch niet zo’n geweldig succes, want na vijf jaar hield ook deze muzikale leidsman het voor gezien en zat de Fanfare andermaal zonder dirigent. Na deze roerige tijden voor de vereniging werd nu wel duidelijk dat het korps behoefte had aan een dirigent die wat minder “streberig” was en meer oog had voor de vereniging. De rust keerde terug met de benoeming in 1986 van Gerrit Klein Hulze (ook uit Doetinchem) als nieuwe dirigent. Gerrit was de verenigingsman waar de Fanfare in die jaren grote behoefte aan had en hij bleef maar liefst 17 jaren de vereniging muzikaal leiden. Eigenwijs: In 1984 werd op grootse wijze samen met de Folkloristische Vereeniging het 50-jarig jubileum gevierd, met een internationaal muziek- en dansfestival.

Nieuw millennium
Na 17 jaar was de chemie tussen dirigent en muzikanten wel uitgewerkt en op de ledenvergadering begin 2003 werd besloten om naar een andere dirigent uit te zien. Op de oproep van de vereniging voor een nieuwe dirigent, werd slechts 1 reactie ontvangen en hoewel er dus geen keus was, werd toch als nieuwe dirigent benoemd Wim Dollekamp uit Holten (relatie met de Markelose Dollekamp familie moeilijk te traceren). Tot op de dag van vandaag is hij de muzikale leider van het fanfarekorps. Het tamboerkorps staat sinds oktober 2007 o.l.v. Erik Broeke uit Goor en mag zich in een groeiende belangstelling verheugen. In juni 2009 werd het 75-jarig bestaan gevierd met het Cadans-festival. Samen met de Folkloristische Vereeniging werd er opnieuw een bijzonder succesvol muziek- en dansfestival georganiseerd. Gedurende drie dagen traden groepen op uit Nederland, India, Italië, Duitsland, Kroatië, Spanje, Schotland en Hongarije. Bijzonder goed bezocht was ook de ‘Cadans in Cultuur’-markt op de zaterdagmiddag. Een groot aantal Markelose verenigingen presenteerde zich aan de vele bezoekers.

De Fanfare is aangesloten bij de KNF (Koninklijke Nederlandse Federatie) en komt uit in de 3de divisie afdeling Fanfare. Op het laatste concours te Eibergen in 2010 werd een 1ste prijs behaald met 81.50 punten en handhaving in de 3de divisie. Mevrouw Jansen-Klumpers is beschermvrouwe van onze muziekvereniging.

Uitgebreid historisch onderzoek
Het zal duidelijk zijn dat bovenstaande een summiere weergave is van de historie van De Fanfare. Momenteel vindt er door enkele personen binnen de Fanfare uitgebreid onderzoek plaats naar de geschiedenis van de vereniging. Het streven is om in de nabije toekomst een boekwerk(je) uit te brengen waarin de historie uitgebreid zal worden beschreven, compleet met foto’s en anekdotes.